rezerwat przyrody

REZERWAT PRZYRODY SZYNKIELÓW  - znajduje się na terenie sołectwa Szynkielów. Powierzchnia rezerwatu wynosi 76,6 ha i obejmuje obszar z duzym kompleksem zbiorowisk roślinnych torfowiska przejściowego, niskiego, roślinności wodnej, olsu porzeczkowego i torfowego oraz wilgotnego boru trzcinowego i boru bagiennego ograniczony od północy wałem wydmowym. Znajduje się tu dedaktyczne stanowisko gleb kopalnych, wyjątkowo dobrze  udokumentowanych naukowo. Teren wymaga wykupu. ZESPÓŁ PRZYRODNICZO-KRAJOBRAZOWY  SZYNKIELÓW DOŁKI  - położony jest na terenie wsi Koziołki i kilku oddziałów leśnictwa Rychłocice, w nadleśnictwie Wieluń. Obejmuje malowniczy krajobrazowo kompleks roślinności łakowej z udziałem fitocentoz szuwarowych, muraw pasmmofilnych i zbiorowisk wodnych w otoczeniu lasów. Powierzchnia zespołu 187,4 ha. ZWIERZĘTA W przeciągu ostatnich 40 lat rzeki Parku Krajobrazowego Międzyrzecza Warty i Widawki (PKMWiW) były wielokrotnie badane. Stwierdzono w nich występowanie 2 gat. minogów (strumieniowy i ukraiński) i 24 gat. ryb. Do bardziej pospolitych ryb występujących w rzekach parku należą: szczupak, płoć, karaś, jelec, kleń, wzdręga, boleń, słonecznica, lin, kiełb, leszcz, ukleja, krąp, karp, miętus, ciernik, okoń i jazgarz. Sporadycznie spotkać można brzanę, świnkę, różankę, piskorza, kozę i kozę złotawą oraz sandacza. Spośród 18 gatunków płazów występujących w kraju na terenie parku stwierdzono ich 12 gat. Traszkę zwyczajną obserwowano w starorzeczu k.Siemiechowa, grzebiuszkę ziemną k. Niechmirowa oraz w dołach torfowych k. Szynkielowa. W tych dołach słyszano też ropuchę paskówkę, która również występuje na śródłąkowych kałużach w okolicach Grabna. W Grabnie i na stawach w Woli Wężykowej odkryto pojedyncze samce ropuchy zielonej. Chóru kumaka nizinnego wysłuchać można w okolicach wsi Jeziorko,  Zamość i Wola Wężykowa natomiast rzekotkę drzewną spotyka się w dolinie Warty w Rychłocicach i Tyczynie oraz w torfiankach k. Szynkielowa i starorzeczu k. Jeziorka. Gady występują raczej rzadko stwierdzono jaszczurki: zwinkę, żyworodną i padalca oraz węże: zaskrońca zwyczajnego i żmiję zygzakowatą. Zaskroniec występuje w pobliżu wód płynących i stojących, gdzie ma pod dostatkiem żab - swego głównego pokarmu. Żmiję natomiast stwierdzono tylko w rezerwacie Hołda. W parku dotychczas zaobserwowano ok. 140 gat. ptaków, z czego 127 uznano za lęgowe. Bąk (czapla o donośnym, buczącym głosie) zamieszkuje trzcinowiska k. Jeziorka. Gatunkiem typowym dla torfowisk jest żuraw. W okolicach rez. Korzeń, miejscowości Szynkielów, a także w dolinie Grabi gniazduje do kilku par tych ptaków. W rezerwatach Korzeń i Hołda stwierdzono również obecność samotnika, brodźca lęgnącego się w gniazdach drozdów. Podmokłe łąki zamieszkują czajki, bekasy kszyki, sporadycznie krwawodzioby, cyranki i wyjątkowo płaskonos. W 1997 roku na łąkach k. Piasków i Anielowa słyszano 4 samce derkacza. Na Warcie w okolicy Konopnicy oraz na Widawce przy ujściu Grabi obserwowano prawdopodobnie lęgowe pary tracza nurogęsia. Piaszczyste łachy zamieszkują piskliwce i sieweczki rzeczne, a w stromych skarpach norki kopią zimorodki i brzegówki. W trakcie przelotów obserwowano na Warcie stadko gągołów i świstuna. Spotyka się koczujące stada kormoranów i pojedyncze czaple siwe, które jednak nie gniazdują na terenie parku. Ponadto zalatują tutaj rybitwy rzeczne i czarne. Wśród ptaków drapieżnych należy zwrócić uwagę na gniazdowanie 2 par błotniaka łąkowego w dolinie Grabi w latach 1993-1994, tuż poza granicami parku, oraz na obserwację 1 osobnika w sezonie lęgowym koło Piasków. Spośród 42 gat. ssaków stwierdzonych na terenie Międzyrzecza 12 gat. to nietoperze. Znaleziono tu kolonie m.in. borowca wielkiego, nocka Natterera, nocka wąsatka i Brandta, karlika malutkiego i większego oraz mopka. Teren ten zamieszkany jest także przez bobry, których dwie rodziny zostały w latach 90-tych wsiedlone do Widawki. Żyją tu także wydry.  Do interesujących ssaków odnotowanych na tym terenie należy badylarka. Z owadożernych często spotykana jest ryjówka aksamitna, rzadziej rzęsorek rzeczek i ryjówka malutka. Pozostawione ślady i tropy świadczą o tym, że jelenie i dziki znajdują na tych terenach miejsce schronienia i żerowania.       ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OCHRONY ŚRODOWISKA, ZASOBÓW NATURALNYCH I LEŚNICTWA   z dnia 23 grudnia 1998 r.   w sprawie uznania za rezerwat przyrody. (Dz. U. z dnia 31 grudnia 1998 r.) Na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147, poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. N r 14, poz. 72, N r 43, poz. 272, N r 54, poz. 349 i Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje: § 1. Uznaje się za rezerwat przyrody pod nazwą "Hołda" obszar lasu o powierzchni 71,24 ha, położony w gminie Konopnica w województwie sieradzkim. § 2. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych dobrze zachowanych, naturalnych lasów niżowych, charakterystycznych dla nizin środkowopolskich. § 3. W skład rezerwatu przyrody wchodzi obszar położony w granicach administracyjnych gminy Konopnica, oznaczony w ewidencji gruntów obrębu Szynkielów jako działki nr 575, 576, 577. § 4. 1. Na obszarze rezerwatu przyrody zabrania się:   1)  zbioru wszystkich dziko rosnących roślin, a w szczególności owoców, nasion i grzybów, z wyjątkiem zbioru nasion na potrzeby hodowli lasu,   2)  polowania, chwytania, płoszenia i zabijania dziko żyjących zwierząt, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych, gniazd ptasich i wybierania jaj,   3)  wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych nieczystości, innego zanieczyszczania wód i gleby oraz powietrza,   4)  niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania, 51 zakłócania ciszy,   6)  palenia ognisk,   7)  stosowania środków chemicznych w gospodarce leśnej,   8)  zmiany stosunków wodnych,   9)  wstępu na teren rezerwatu, poza miejscami wyznaczonymi przez wojewodę, z wyjątkiem służb leśnych oraz służb ochrony przyrody,   10) ruchu pojazdów, z wyjątkiem pojazdów służb leśnych oraz służb ochrony przyrody. 2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:   1)  prowadzenia badań naukowych za zgodą wojewody,   2)  prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z bezpieczeństwem publicznym i z ochroną przeciwpożarową,   3)  wykonywania zadań z zakresu obronności państwa,   4)  wykonywania zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych za zgodą Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, udzieloną w przypadku potrzeby likwidacji zagrożeń ochranianej przyrody, nie ujętych w planie ochrony. § 5. Bezpośredni nadzór nad rezerwatem przyrody sprawuje wojewoda właściwy ze względu na miejsce położenia rezerwatu. § 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.