„Przepiękne, urocze, nieprzeciętne, urzekające, wyjątkowe, cudne, rewelacyjne, niesamowite, nieprawdopodobnie piękne, niespotykane,”….itp.

Takie określenia można usłyszeć od osób, które przejeżdżają obok kapliczki w Szynkielowie, zwłaszcza od tych, którzy przed skrzyżowaniem zmniejszają szybkość z zamiarem skręcenia do wsi lub w stronę Stolca czy Wolnicy. Te słowa zachwytu odnoszą się do białych hortensji rosnących w wielkich donicach, które stoją przy kapliczce.

Od opisanego niżej zdarzenia, które miało miejsce w rodzinie K. i J. Stasiaków minęło na pewno nie mniej niż 130 lat, ale pamięć o nim trwa nadal. We wspomnieniach, w rozmowach prowadzonych przez członków tej rodziny, zdarzenie z końca XIX wieku jest przywoływane jako przykład psiej miłości i wierności oraz przywiązania do swojego potomstwa i swojego opiekuna.

Wszystkich zainteresowanych mową naszych przodków, zwłaszcza młodzież szkolną i studentów polonistyki, chcemy poinformować, iż z końcem maja br. w bibliotece Muzeum Ziemi Wieluńskiej znalazło się obszerne opracowanie języka mieszkańców wsi Szynkielów z początku XX wieku. Publikacja ta to praca magisterska wykonana w latach pięćdziesiątych ub. wieku przez byłą szynkielowiankę (obecnie mieszkankę Białegostoku) – Marię Stasiak – Iwaszkowską, pod kierunkiem profesora Rosponda.

26. czerwca br. mija 70 lat od opuszczenia murów szynkielowskiej szkoły podstawowej (wówczas Publicznej Szkoły Powszechnej) przez 13 uczniów, którzy naukę rozpoczęli jeszcze przed rokiem 1939, przed wybuchem II wojny światowej i po wojnie byli pierwszymi absolwentami szkoły. Na świadectwach ukończenia nauki przez tę klasę podpisał się dwukrotnie Julian Ochnik (jako wychowawca i kierownik). Obowiązki kierownika naszej szkoły objął Pan J. Ochnik 15 miesięcy wcześniej, w kwietniu 1947r., po powrocie z Niemiec, z obozu koncentracyjnego Buchenwald.

Rzadko mam okazję być na mszy w Szynkielowie, ale ostatnio zastanawiam się czy nie zacznę dojeżdżać 20 km co niedzielę, żeby posłuchać Waszej scholi.  To niezwykłe, że w tak małej miejscowości zebrało się grono takich cudownych głosów.

Po 94 latach... c.d.
Następnego dnia po święceniach kapłańskich była niedziela, 20 maja 2018r., Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Dzień był piękny zarówno pod względem pogody, jak i nastrojów w Parafii Szynkielów, bo był to dzień Mszy Prymicyjnej od wczoraj już księdza Bartosza Kasprzaka. Wszystkim ludziom dobrej woli bardzo zależało na tym, by to co miało się dziś wydarzyć wypadło jak najlepiej, bo podobnego wydarzenia pewnie nikt nie pamięta, bo ostatni przed ks.Bartoszem  kapłan z Szynkielowa, ks.Andrzej Kałużny, salezjanin, został wyświęcony w roku 1924.