Postać Andrzeja Nekanda-Trepka znana była mi od dziecka z opowiadań rodziców o przedwojennej Polsce. Pamiętam, jak około 10 lat temu, ojciec przekazał mi wycinki „Ziemi Wieluńskiej” z drukowanymi „Wspominkami z Rychłocic”. Wówczas dowiedziałem się, że majątek Rychłocice należał kiedyś do najlepiej prosperujących w Polsce, posiadał przepiękny park i hodowlę ananasów.

Andrzeja Nekanda-Trepkę poznałem korespondencyjnie. Już na początku naszej znajomości zaproponował przejście na „ty”, gdyż jak sam podkreślił, byliśmy absolwentami tego samego wieluńskiego liceum. W 2004 roku, osobiście poznałem sędziwego już, ostatniego dziedzica majątku. Poznając Go, odkryłem wrażliwego artystę, żołnierza i patriotę małej i wielkiej Ojczyzny nigdy nie użalającego się na okrutny wyrok historii, pozbawiającej Go na zawsze majątku i rodowej siedziby.

      Na zdjęciu: w środku Andrzej Nekanda-Trepka
      z Andrzejem Markiem Urbaniakiem po lewej 
      i jego ujcem Franciszkiem Urbaniakiem po prawej.

Po wielkich staraniach przeprowadził się do dworu, w którym spędził szczęśliwe dzieciństwo i który przez  około 20 lat dzierżawił od polskich władz  państwowych. W tym domu, ogołoconym z wszelkiego wyposażenia i pamiątek, takich jak obrazy i księgozbiory; zrujnowanym, najpierw przez hitlerowców, później przez bolszewików i proces  parcelacji, przyjmował życzliwie każdego, kto okazywał zainteresowanie. Podczas pobytu w Polsce, moje zaproszenie do domu w Szynkielowie przyjął z radościa. Sam zawsze zapraszał mnie do siebie.

Był człowiekiem wykształconym, biegle posługiwał się językiem niemieckim i francuskim, codziennie pisał, prowadził szeroką korespondencję, doskonale orientował się w sytuacji gospodarczej i politycznej kraju. Pozostawił po sobie olbrzymi dorobek książek przyrodniczych i fantastyczno-naukowych.
Będziemy powracali do 'Wspominek z Rychłocic” i Jego twórczej spuścizny.

Będzie nam Go brakowało.

Andrzej Marek Urbaniak.
Chicago, 26.03.2009 r.